26/11/11

Τι ελπίδες έχει αυτή η χώρα να σωθεί; (Ένας Παπαδήμος δεν φέρνει την άνοιξη).

26 Νοεμβρίου 11
Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση στην κοινή γνώμη, ότι η παρουσία του Λουκά Παπαδήμου μπορεί να οδηγήσει σε θετικές εξελίξεις και να αποτρέψει τη χρεοκοπία της χώρας. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για σοβαρό άνθρωπο, υψηλού κύρους, που έχει αντίληψη της κατάστασης που καλείται να διαχειριστεί. Όμως, αυτό δεν αρκεί, καθώς, ως γνωστόν, για να λύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει να αντιμετωπίσεις τις αιτίες που το δημιούργησαν.

 Ήτοι, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, πρέπει να αντιμετωπίσει τις αιτίες που την οδήγησαν εδώ. Όπως έχει ειπωθεί κατ’ επανάληψη, το ελληνικό πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την παγκόσμια οικονομική κρίση. Είναι συστημικό, καθώς έχει να κάνει κυρίως με τη λειτουργία των θεσμών και του κράτους και με τον τρόπο που ασκείται η πολιτική. Αυτό σημαίνει πως, για να ελπίσουμε σε καλύτερες ημέρες, πρέπει να αλλάξουν πολλά. Μπορούν να αλλάξουν;

Το πολιτικό προσωπικό που ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας, είναι αυτό που υποτίθεται ότι θα τη σώσει. Οι ίδιοι άνθρωποι εναλλάσσονται στα ίδια πόστα! Τους ζήσαμε χθες, τους βλέπουμε σήμερα, θα τους ξαναδούμε μετά τις εκλογές, οποτεδήποτε γίνουν. Με τα ίδια μυαλά, την ίδια νοοτροπία και, κυρίως, τις ίδιες πρακτικές. Επί ένα μήνα, η χώρα, παρότι σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, βίωνε τις πιο παράλογες καταστάσεις. Γεγονότα που μας εξέθεσαν σε μεγάλο κίνδυνο και οδήγησαν σε έναν πρωτοφανή διεθνή διασυρμό!

 Η παρωδία του δημοψηφίσματος, ο εμπαιγμός της ψήφου εμπιστοσύνης, η κωμωδία πριν οι πολιτικοί αρχηγοί καταλήξουν στην αυτονόητη επιλογή του Λουκά Παπαδήμου, ο θίασος που λέγεται υπουργικό συμβούλιο και, τέλος, η περίφημη επιστολή που χρειάστηκε μία ολόκληρη εβδομάδα για να καταλήξει ο κ. Σαμαράς στο περιεχόμενο, ήταν όσα ζήσαμε! Τι τύχη μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον σ’ αυτή τη χώρα; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν τα πράγματα αύριο να πάνε καλύτερα;

Το κράτος υπολειτουργεί. Είτε γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, είτε γιατί δεν υπάρχει διάθεση, είτε γιατί, ακόμη χειρότερα, έχει αποσαθρωθεί! Τα open gov, τα fast track, τα one stop shop και διάφορα άλλα βαρύγδουπα, είναι ανέκδοτα. Αντίθετα, δεν είναι ανέκδοτα η διαφθορά, η γραφειοκρατία, η φοροδιαφυγή, η ατιμωρησία, η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, η εγκληματικότητα, η ανομία και ο κουτσαβακισμός του κάθε συνδικαλιστή. Όχι απλώς δεν έχει αλλάξει τίποτα, αντιθέτως, όλες οι ασθένειες που προκάλεσαν την κατάρρευση της χώρας έχουν επιδεινωθεί!

Σύμφωνοι, ο Λουκάς Παπαδήμος είναι μια διαπρεπής προσωπικότητα, ένας έντιμος και ικανός άνθρωπος. Αλλά ας μην τρέφουμε αυταπάτες και, κυρίως, ας μην σπαταλάμε αδίκως ενθουσιασμό, όπως κατέγραψαν όλες οι δημοσκοπήσεις! Το σύστημα είναι βαθιά διαβρωμένο και όποιος τολμήσει να τα βάλει μαζί του, δεν θα έχει τύχη. Και αν ακόμη υπό αυτές τις συνθήκες, κάτι καλό πάει να προκύψει, είναι πολλοί αυτοί που θα προσπαθήσουν να το αποτρέψουν. Δεν συμφέρει να πάει καλά ο Παπαδήμος!
  Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία

23/11/11

Πελατειακή φιλευσπλαχνία!

23 Νοεμβρίου 11
Αυτό το κράτος πάντα φρόντιζε τον εαυτό του, πολλές φορές σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας που το συντηρούσε! Σχεδόν πάντα επιφύλασσε για τους δικούς του ανθρώπους προνόμια, παραβλέποντας το γεγονός πως ζούσε με τα χρήματα όλων των Ελλήνων φορολογουμένων. Είναι κοινό μυστικό πως οι πελατειακές σχέσεις των κομμάτων εξουσίας, είχαν να κάνουν σχεδόν αποκλειστικά με τον κρατικό μηχανισμό. Είτε αφορούσαν προσλήψεις, είτε ιδιαίτερα μισθολογικά και συνταξιοδοτικά προνόμια, είτε ειδικό καθεστώς εργασίας κοκ.

Oι συνθήκες, όμως, άλλαξαν. Το κράτος χρεοκόπησε, λεφτά δεν υπάρχουν, τα προνόμια εκ των πραγμάτων εξανεμίζονται, ενώ και αυτή ακόμη η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων αμφισβητείται! Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, εκτός ίσως από την νοοτροπία των πολιτικών εκείνων, που εξακολουθούν να βλέπουν τα πράγματα με δύο μέτρα και δύο σταθμά! Ακόμη και σήμερα, στις ακραίες κοινωνικές συνθήκες που ζούμε όλοι μας.

Παράδειγμα η πρωτοβουλία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που, με επικεφαλής την Λούκα Κατσέλη, πίεσαν για τη ρύθμιση των οφειλών προς τις τράπεζες των δημοσίων υπαλλήλων που τίθενται σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας, ή υφίστανται μειώσεις αποδοχών λόγω του ενιαίου μισθολογίου. Αντίστοιχο αίτημα είχε θέσει και ο Σήφης Βαλυράκης ζητώντας από το ΥΠΟΙΚ, άμεση ρύθμιση για τις οφειλές όσων δημοσίων υπαλλήλων μειωθούν οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί.

Και όλα αυτά με την επισήμανση πως “προέχει η απαραίτητη ασφάλεια που χρειάζονται οι πολίτες, προκειμένου να διατηρήσουν τον προσανατολισμό τους, να αντιμετωπίσουν τη δυσχερή αυτή μεταβατική φάση, να αναδιοργανώσουν την αποπληρωμή των οφειλών τους…κλπ”. Όπου πολίτες, εν προκειμένω, υπονοούνται αποκλειστικά οι δημόσιοι υπάλληλοι! Τελικά, το πρόβλημα λύθηκε, καθώς για τα τα δάνεια που έχουν δοθεί στους δημοσίους υπαλλήλους από το ίδιο το κράτος (μέσω του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων) θα υπάρξουν γενναίες ρυθμίσεις.

Για τα δάνεια που έχουν συναφθεί μέσω των τραπεζών, θα υπάρξει σύμβαση του υπουργείου Οικονομικών με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, που θα ρυθμίζει τα προβλήματα στην εξυπηρέτηση και την αποπληρωμή δανείων, όσων υπαλλήλων του δημοσίου βγουν στη εφεδρεία ή yποστούν περικοπές στους μισθούς. Αν αναρωτιέστε πώς συναίνεσαν οι τράπεζες, συνυπολογίστε το γεγονός πως περιμένουν ως “μάννα εξ ουρανού”, τα εξήντα δισ ευρώ που, με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, θα ζεστάνουν τα ταμεία τους.

Όλα αυτά θα ήταν αξιέπαινα και αυτονόητα σε μια χώρα που νοιάζεται για τους πολίτες της, χωρίς να κάνει διακρίσεις! Εάν δεν ήταν αφημένοι στην τύχη τους ένα εκατομμύριο άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, που πολλαπλασιάζονται με δραματικό ρυθμό μέρα με τη μέρα. Το ίδιο ισχύει για εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες με μηδενικούς τζίρους ή επιχειρήσεις που πνίγονται από τις ζημιές και τα χρέη. Όσοι απ’ όλους αυτούς είναι εκτεθειμένοι σε τραπεζικά δάνεια, προσδοκούν αποκλειστικά στην φιλευσπλαχνία των τραπεζών, προκειμένου να μην χάσουν τις περιουσίες τους.

Υπάρχουν σήμερα στην κοινωνία χιλιάδες οικογένειες, πολυμελείς στην πλειονότητα, που βίωναν το απόλυτο αδιέξοδο και την ανέχεια. Για τις οποίες δεν υπάρχει καμία πρόνοια, κανένα στήριγμα, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις ανάγκες. Τουλάχιστον ας προστρέξει σε αυτές το κράτος, κάνοντας το αυτονόητο. Διαγράφοντας φόρους και απαιτήσεις, που ούτως ή άλλως είναι αδύνατο να καταβληθούν. Παρέχοντας τις ελάχιστες εγγυήσεις ή ρυθμίζοντας κάθε είδους οφειλές, για παράδειγμα σε κρατικά τιμολόγια.

Χωρίς τον εκβιασμό της διακοπής του ρεύματος! Δεν είναι αποδεκτό στις παρούσες συνθήκες να συνεχίζουν να υπάρχουν πολίτες δύο κατηγοριών. Οι δικοί μας και οι άλλοι! Άλλωστε, όπως είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ: “Μπορεί να έχουμε έρθει με διαφορετικά καράβια, αλλά είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα”. Δημοσιεύτηκε στο aixmi.gr